Jak zorganizować warunki do nauki w domu, jak motywować i wspierać dzieci do systematycznego uczenia się.

Drodzy rodzice, oto kilka podpowiedzi w jaki sposób zorganizować dzieciom warunki do nauki w domu.

  • Przede wszystkim uświadamiajcie dzieciom, że czas, który teraz spędzają
    w domu, to nie wakacje, lecz specyficzna rzeczywistość szkolna wymuszona nową sytuacją.
  • Pomieszczenie w którym się uczy powinno być ciche i spokojne, przewietrzone. Wszystkie „rozpraszacze” powinny być schowane na czas nauki (np. telefon, smartwatch, pilot od telewizora). Dziecko powinno siadać do nauki wypoczęte, wyspane, nie głodne i nie przejedzone.
  • Ważne jest by nie odkładać nauki na później. Tym, co najbardziej blokuje
    w przyswajaniu wiedzy, jest świadomość ogromnej ilości materiału. Zaczynając wcześniej i ucząc się systematycznie dziecko nie musi pochłaniać niewyobrażalnych porcji wiedzy w krótkim czasie. Odwlekanie nauki powoduje nawarstwianie się materiału, który trzeba jeszcze powtórzyć i ogromny stres. Pamiętaj, że efektywnie znaczy systematycznie!
  • Nauka partiami. Nauka jest dużym wysiłkiem dla umysłu. Po pewnym czasie nauki „non stop” mózg zaczyna pracować na zwolnionych obrotach i zapamiętuje mniej. Dlatego łatwiej przyswoić małe porcje materiału, ucząc się regularnie.

W jaki sposób motywować dzieci do nauki w domu:

  • UZNANIE DLA PRACOWITOŚCI – nie tylko podkreślajmy zdolność, mądrość czy bystrość naszych dzieci, ale popularyzujmy także takie cechy jak pracowitość, wytrwałość oraz systematyczność, czyli umiejętność poradzenia sobie z sytuacją trudną w dłuższej perspektywie czasowej.
  • ROZBUDZANIE CIEKAWOŚCI ŚWIATA – zachęcajmy dzieci do czytania książek, odwiedzania wystaw online, oglądania ambitnych filmów.
  • STABILNY HARMONOGRAM – to, co pomaga dziecku zmobilizować się do pracy, to dobra organizacja czasu nauki. Najlepiej, aby rozpoczynało naukę o stałej porze, w miejscu, gdzie jest cicho i spokojnie, gdzie może się skoncentrować i nic go nie rozprasza. Ważne, aby o tej samej porze wszystkie dzieci w domu poświęcały czas na naukę odpowiednią do wieku.
  • ROZWIEWANIE OBAW –uczeń może w jakimś momencie mieć wątpliwości
    i zadawać sobie pytanie: ,,Po co właściwie tego wszystkiego się uczę?”. Ważne, abyśmy pomogli dziecku dostrzec korzyści, jakie może odnieść z posiadanej wiedzy, zwłaszcza jak można powiązać ją z codzienną rzeczywistością i jak wykorzystać
    w praktyce. Warto też podkreślać, że wirtualna nauka jest tymczasowa, a nie stała.
  • DOSTRZEGANIE SUKCESÓW I STARANIA DZIECKA – omawiając jego pracę, najpierw podkreślmy dobre strony, wskazując nad czym mogło by jeszcze popracować. Czasami powstrzymajmy się z oceną, zachęcajmy do samooceny: „Nie jesteś zadowolony z efektów swojej pracy? Czy jest coś, co chciałbyś poprawić?”.
  • UNIKANIE ATMOSFERY NAPIĘCIA - nie okazujmy ciągłego niezadowolenia, lecz szukajmy mocnych stron dziecka i udzielajmy mu wsparcia.
  • CHWALENIE – ZA OSIĄGNIĘCIA, A TAKŻE ZA WŁOŻONY WYSIŁEK ­– nie porównujmy dziecka do rodzeństwa, kolegów, lecz do poprzedniego jego poziomu umiejętności – uświadomimy mu w ten sposób postępy i zmotywujemy do dalszej pracy.
  • NAZYWANIE UCZUĆ DZIECKA – nie zaprzeczajmy uczuciom dziecka mówiąc, że nic się nie stało, lecz nazwijmy jego uczucia: „Widzę, że jest Ci bardzo smutno
    z tego powodu…, że jesteś rozczarowany…, że zadanie to sprawia Ci trudność”. Zachęcajmy je do wymyślenia, jak można rozwiązać dany problem, zaproponujmy własne pomysły i wspólnie zdecydujmy, które pomysły wydają się możliwe do zrealizowania.
  • COACHING RODZICIELSKI – zamiast presji, by dzieci rozpoczęły naukę, stosujmy pytania: „Ile czasu potrzebujesz, żeby to opanować?”, „Ile razy potrzebujesz to powtórzyć, żeby umieć?”, „Jaką ocenę chcesz dostać?”, „Co ci będzie potrzebne?”, „Czy mogę ci jakoś pomóc?”.